Buliny były mocowane do bocznego liku żagla w ten sposób, że
ich większe rozgałęzienie umieszczano na 2/3 wysokości żagla (licząc
od góry). Liczby stropów dwuramiennych, od których zaczyna się
układ linowy buliny, wahała się od dwu do czterech. Początkowe stropy osadzano na liku bocznym żagla,
dalsze zaś poruszały się na nich w kauszach. Zasadniczy koniec buliny chwytał za blok, biegł do bloku
na bukszprycie (dla fokżagla) do sztagu (dla grotżagla) w takiej odległości, żeby boczny nawietrzny
lik żagla ustawionego w pozycji skrajnej, nie stykał się z nim, potem w dół do odpowiednich kołkownic.